La Dolce Far Niente (het zalige nietsdoen)

Na de mariachi wat langer geslapen, dus tot 8 uur. Door de wandelingen en het slenteren op allerlei markten en steegjes in en uit en vervolgens even uitrusten op terras en wat eten, zijn we meestal om 8 uur ‘s avonds al uitgeteld. Niemand die het natuurlijk zal geloven maar dan moeten we ons verplichten van toch nog maar wat te lezen en/of te kaarten tot 10 uur vooraleer te gaan slapen, anders al om 5 uur in de morgen wakker en dan is het natuurlijk nog aardedonker en toch wel zeer fris. Een heel verschil met de vorige jaren toen we de airco nodig hadden om te kunnen slapen. Dus geen Indische toestanden hier.
Ontbijten doe je hier in allerlei kleine restaurantjes en meestal is het spek met eieren en toast of een omelet. Te vroeg moet je hier niet op pas gaan, want de Mexicanen staan niet met de kippen op. Trouwens ook ’s avonds is het echt zoeken als je om 9 uur nog iets te eten wil vinden. De meeste restaurants en terrassen zijn om 10 uur volledig verlaten.

Alles speelt zich hier vooral overdag af. Maar goed, soms ontbijten we ook op ons balkon waar we dan kunnen genieten van een prachtige zonsopgang met zicht op zee en de ondertussen drie scheve palmbomen. Op de achtergrond de zee die echt buldert en de vissers die hun netten aan het inhalen zijn. Idyllisch eigenlijk, maar dat zal later wel uit de foto’s en de filmpjes blijken.
Van Judy vernamen we dat Blaine en Marge, oude bekenden van 2006, hier nu ook aanwezig waren en dat ze een pool party gaven. Ze hebben ondertussen een prachtig huis iets verder van het strand waar het goed toeven is. Dus op naar de pool party. Traditiegetrouw neem je hier zelf de drank mee en iets te eten, wat snacks. Dus Marian heeft de verschillende soorten Hollandse worst gesneden en een mooi bordje gemaakt. Die zaken krijg je hier namelijk niet; en krijg je normaal het land niet in. Marian had echter worst, leverpastei en allerlei andere lekkere Hollandse voedingswaren gesmokkeld, wat eigenlijk verboden is. Maar goed, Wilfried wou ze in ieder geval niet in zijn koffers hebben, voor het geval de vervelende Amerikaanse douane controle moest doen. We hadden het natuurlijk allemaal netjes verklaard, geen enge ziektes, niet in de bak gezeten, niet geweigerd in de USA, geen terroristische bedoelingen en …… geen etenswaren. Op de pool party nog allerlei oude bekenden ontmoet en nieuwe mensen leren kennen, vooral Canadezen en Amerikanen. In ieder geval was het een gezellige avond die voor de meesten, willens nillens, in de pool is geëindigd.
De volgende dag dus geluierd, gelezen aan het strand, gezwommen en een heerlijke portie oesters. ’s Avonds de Mexicaanse traditie volgend naar de platia (het Griekse plein) om “passeando” te doen. Iedereen loopt rondjes, flaneert, op het plein om gezien te worden, praatjes je maken en natuurlijk allerlei dingetjes te eten en te drinken. Op de verschillende plaatsen staan kraampjes met de grootste prullaria, sommigen doen hun best om muziek te maken en een andere laat zijn pop allerlei leuke dingen zeggen… we vermoeden over ons of andere toeristen want de Mexicanen vinden het zeer lollig. Trouwens elk dorp heeft hier zo een pleintje waar het leven zich in weekend afspeelt.